چند سالی است که رهبر عزیزمان هر از گاهی فریاد اتحاد و همدلی برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی سر میدهد و گویی برخی از این آقایان در خواب بسر می برند و یا اینکه خود را به خواب زده اند.
ما را چه شده است که اینگونه بی حیا ، چنگ بر سر و صورت هم می کشیم ؟ آیا برای رضای خداست ؟  یا اینکه خدای ناکرده رضای خود، اطرافیان و منافع خود را ملاک قرار داده ایم ؟
همه می دانیم که اکنون در حال گذار از مرحله ای سخت از تاریخ هستیم ،ایستادگی ملت ایران ، پیشرفتهای خیره کننده ، اتحاد مثال زدنی مردم ،واکسیناسیون کشور در برابر ویروس ها همه و همه باعث شده تا بتوانیم الگو ایرانی و اسلامی خود را به کشورهای اسلامی و حتی جهانیان عرضه کنیم و برای هدایت بشر ، زندگی سالم و عدالت در جهان نسخه بپیچیم ، این داعیه را از زمانی داشتیم که انقلاب کردیم و با حذف افراط گرایان و تفریط کنندگان ، اول به خود و سپس به بقیه ثابت کردیم که در پی چه هستیم و باورمان همان برپایی نظم نوین و عدالت جهانی است .
اما در این شرایط حساس جهانی که مردم جهان به نظام سرمایه داری ، کمونیست و خیلی از الگوهای مدعی پشت کرده اند و تشنه ارائه یک الگو برای آرمانشهر بشریت هستند ، چرا ما فرصت را غنیمت نمی شماریم و تازه در این شرایط حساس به دعواهای سیاسی بی حاصل رو آورده ایم ، و دائما در حال تخریب یکدیگر هستیم ! چگونه داعیه صدور انقلاب و الگوی ایرانی اسلامی را داشته باشیم زمانیکه برخی از افراد خاص سیاسی اینچنین برای کوچکترین اختلاف نظر به یکدیگر چنگ و دندان نشان می دهند ؟
جالب اینجاست که همه ی بزرگواران خود می دانند که دود این دعواها اول به چشم مردم می رود و باعث کندتر شدن چرخ اقتصاد مملکت می گردد .روزی نیست که از خواب بیدار شویم و یک بحث جنجالی جدید و یک درگیری لفظی بین مجلس نشینان و دولتمردان و بقیه سیاست مداران بلند پایه را شاهد نباشیم. تازه همه ما هم ادعا داریم که به آرمانهای نظام جمهوری اسلامی و امام سفر کرده مان پایبند هستیم ! چه پایبندی و چگونه پیروی ، که دقیقا برعکس وصیت امام عزیز بسرعت از اتحاد و همدلی فاصله می گیریم و بحثهای دشمن شاد کن را داغ تر و تازه تر نگه می داریم ؟
شاید خواسته هم نسلهای بنده  بعنوان کسانی که انقلاب را لمس نکرده  و جبهه را ندیده  و بعنوان یک جوان نسل سومی محسوب می شوند از مسئولین اینست که درگیری ها ، تخریبها و ناسازگاریهای سیاسی را  تمام کنند ، چراکه این چالشهای بی حاصل نه تنها ما را از اهداف بزرگمان دور می کنند بلکه زمینه ساز مشکلات بزرگتری می شود که این مسایل در درجه اول ملت را دچار آسیب می کند، ملتی که بی شک این روزها در صف مقدم جنگ با بیگانگان ایستاده است و سختی های ناشی از تحریم ها و تزلزل اقتصادی، تورم و .... را تحمل می کنند و هر گاه هم احساس به  حضور کنند در صحنه حاضر می شوند و به جهانیان ثابت می کنند که هنوز هم مثل سال 1357 پای انقلاب خود ایستاده اند .
و در آخر اینکه از همه مسئولین تقاضا می کنم که در صورتیکه فرصت داشتند ! یکبار دیگر وصیت نامه امام عزیز را در آستانه نزدیک شدن به ایام رحلت جانسوزش مطالعه کنند تا شاید بیادشان بیاید که آخرین نصیحتهای پدر پیرمان به فرزندانش چه بود .